4η Ιουλίου - Eορτασμοί στη δύση του "πολιτισμού"



  Τις τελευταίες μέρες έχω βρεθεί πάλι (για προσωπικούς λόγους) στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, σε αυτό το κράτος αλαζονίας, εγκληματικά επιτειδευμένης ημιμάθειας και καταστροφικά αλλοιωμένων αξιών και ιδανικών.
  Η χτεσινή εμπειρία όμως είναι μια αποκορύφωση όλων αυτών και το βρήκα καλή αφορμή για να μοιραστώ δύο σκέψεις βασιζόμενες σε γεγονότα (για εκείνους που λένε “ναι, αλλα εκεί το κράτος δουλευει”, “η χώρα αυτή εκπέμπει έναν αέρα ελευθερίας”, οι άνθρωποι εκεί δεν είναι οπισθοδρομικοι” κτλ…, καλύτερα να μη διαβάσουν τη συνέχεια, μπορεί να τους στεναχωρήσω)


  4η Ιουλίου λοιπόν και χιλιάδες κόσμου, Μεξικανοί, πρώην Αφρικανοί, Ινδοί, Κινέζοι, Κορεάτες και κάποιοι λευκοί στο δέρμα – χρόνιοι καταληψίες της ηπείρου. Αμερικανοί όλοι βέβαια, ξεχύθηκαν στους δρόμους να γιορτάσουν πανηγυρικά την επέτειο της … ανεξαρτησίας τους. Στη χώρα που μας έμαθε λέξεις όπως hamburger, king size, stress – strass. Που ανέδειξε το πλαστικό χρήμα και τους πλαστικούς ανθρώπους σε πρότυπα και τρόπο ζωής. Εκεί που ακόμη το 2012 αρνούνται να δεχθούν ότι το Ιράκ δεν προφέρεται όπως το ipad. Στη χώρα που λίγους μόνο μήνες μετά από τη Φουκοσίμα ενέκριναν την επαναλειτουργία της πυρηνικής κεφαλής (en) στην Tζόρτζια ως ένα βήμα μπροστα (μετά από το 1978), χωρίς, φυσικά, να έχουν προηγουμένως εξασφαλιστεί οι προδιαγραφές ασφαλείας της λειτουργίας της. Tην ίδια μέρα ακριβώς (15 Φεβρουαρίου 2012), η αντίστοιχη εκστρατεία του Ιράν ανακοινωνόταν ως πιθανή αιτία για να του επιτεθεί το Ισραήλ (en)  στους επόμενους μήνες (Χαρακτηριστικό δείγμα της αμερικανικής αίσθησης ισότητας και του ευγενούς, προοδευτικού ανταγωνισμού)
  ΗΠΑ σημαίνει αυτά και άλλα πολλά (Βάση Σούδας – λιμάνι Αστακού, Guantanamo, θανατική ποινή, πρόχειρα επικαλυμμένος ρατσισμός, χαρά που σε δέχτηκε το πανεπιστήμιο και θα πάρεις δάνειο δεκάδων χιλιάδων επιτέλους! – για εντελώς αβέβαιη χρήση του πτυχίου). Σε αυτή τη χώρα λοιπόν, οι χρεωμένοι χαμογελαστοί γιόρτασαν πανηγυρικά την ανεξαρτησία του «έθνους», με πολλάααα  πολλά πυροτεχνήματα και στρας. Σε μια σκηνή γεμάτη στολές, παρατεταγμένους στρατιώτες - πατριώτες με μιλιταριστικά πειθαρχική ανεμελιά να λυκνίζονται στο ρυθμό, κρατώντας στιβαρά το κεφάλαιο “υπερηφάνια” ψηλά σηκωμένο! Επίσης, μέρος των εορτασμών ήταν ο διαγωνισμός καταναλωσης hot-dog (en) με νικητή έναν νεαρό άνδρα που κατόρθωσε να φάει 68 hot-dog σε 10 λεπτά. Μάλιστα δήλωσε γεμάτος αυτοπεποίθηση οτι ο επόμενος πια στόχος είναι τα 70.
 Η εθνική υπερηφάνια ξεχείλιζε από τα μάγουλα όλων.
Η χαρά ήταν διάχυτη και τα χαμογελα παντού!
H ευχή είναι “Happy 4th of July!”.
Ναι. Μάλιστα,
δε θα μείνω για πολύ.
                                                      (AP Photo/John Minchillo)

4 σχόλια:

  1. Ευτυχώς που η παραπάνω αναφορά στην παρακμιακή Δύση "τού μέλλοντος" ακολουθείται κατά την διάταξη τής σελίδας από το we share project. Από την "παλιά" ήπειρο , όπου όμως συμβαίνουν και λαμβάνουν υπόσταση ουσιαστικές εξελίξεις , ζωντανών συνειδήσεων . Ναι η Αμερικανική Δύση είναι ένα λαμπερό υποπροϊόν τής Ευρώπης , γεμάτο λαμπερά τσιγκάκια, φωτεινές επιγραφές από νέον που κρύβουν το απόλυτο σκοτάδι που επικρατεί στις κοινωνίες τού american dream , που κομπάζει για την "ευημερία" που πληρώνει με αίμα , στο όνομα μιάς επίφασης "ελευθερίας".
    Κάποτε αυτό το υποπροϊόν της η Ευρώπη το θαύμασε και το λάτρεψε . Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια οι νεώτεροι ευρωπαίοι ανιχνεύουν όλο και περισσότερο την ιδιαιτερότητα και την αξία των τοπικών κοινωνιών τους και αντανακλαστικά στρέφονται στις κοινές ρίζες που τούς συνδέουν διαπολιτισμικά με τούς άλλους .
    Η Δύση ενός "πολιτισμού" εκεί και η συνέχεια τής εκπολιτιστικής πορείας εδώ ...
    Thanks Δημήτρη !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δημητρη δεν ειναι ολη η Αμερικη ετσι...Υπαρχουν πολλες, πολλες διαφορετικες πτυχες της...Τα τελευταια δυο χρονια κατοικω σε μια πολη 40.000 κατοικων με τους περισσοτερους να ειναι φοιτητες. Οι ανθρωποι ειναι αφανταστα ευγενικοι και ζεστοι, σεβονται το περιβαλλον και την πολη τους. Θα βγουν απο την ανεση τους για να σε βοηθησουν και θα προσφερουν απλοχερα τη φιλοξενια τους. Οι υπηρεσιες του κρατους σου παρεχονται ανετα, η αστυνομια κανει καλα τη δουλεια της, και γενικα εχεις μια αισθηση αισιοδοξιας και χαρας στην καθημερινοτητα σου. Ξερω βεβαι οτι καμια σχεση δεν εχει αυτη η πολη με τα μεγαλα αστικα κεντρα, αλλα δεν παυει να ειναι μια εξαιρεση που μου υπενθυμισε ποσο αδικα και επικινδυνα ειναι τα στερεοτυπα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στέφανε, κατ'αρχήν, χαίρομαι που έστω με αυτή την, απομακρυσμένη από τις κοινές μας εμπειρίες, ευκαιρία, έρχεσαι σε κάποιου τύπου επαφή με αυτό που κάνω.
      Ωστόσο θα ήθελα να προσθέσω δύο πράγματα με αυτή την αφορμή του σχολίου σου. Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν νομίζω οτι έχω συναντήσει σημαντικές ομοιότητες των αστικών κέντρων με τις επαρχιακές πόλεις, οπότε εξ ορισμού αυτό που λες ισχύει. Χαίρομαι που έχεις τη δυνατότητα να ζεις σε μια τέτοια πόλη. Επί του προσωπικού.
      Επίσης, δεν καταλαβαίνω πώς χαρακτηρίζεις την ανάρτηση μου (που περιορίζεται σε προσωπικές εμπειρίες και κοινωνικο-πολιτικά δεδομένα) στερεότυπο. Ότι δηλαδή στην ωραία σας πόλη δε βλέπατε στην TV τους εορτασμούς με όλους αυτούς με τις στολές (ενώ στην Αμερική δεν έχετε πόλεμο - εννοώ εντός συνόρων).Ότι η πολεμική μηχανή των ΗΠΑ, με το νούμερο ένα πολεμικό της σύμμαχο το Ισραήλ, δεν εφαρμόζουν για δεκαετίες τώρα τη γενοκτονία των Παλαιστινίων? Οτι το δελτίο χτες δεν έδειχνε τον τύπο με τα 68 hot-dog? Ότι όλη η οικονομία των ΗΠΑ δεν βασίζεται στις μεγάλες επενδύσεις και πως μπορεί να είναι οικολογικό το να εγκρίνεις λειτουργία πυρηνικής κεφαλής το 2012? Αυτά δεν είναι στερεότυπα Στέφανε. Αλλά ίσως εννοείς την παράγραφο που έχω ως πρόλογο, όπου και πραγματικά εκφράζω την αρνητική εντύπωση που έχω από τον κανόνα της αμερικανικής κοινωνίας. Η οποία και τροφοδοτείται από όσα περιγράφω. Είναι η προσωπική μου εντύπωση και σε παρακαλώ να μη μου την αποκαλείς επικίνδυνη. Επικίνδυνο είναι να τρως 68 hot-dog. Ακόμη δε περισσότερο, το να καμαρώνεις γι'αυτό και να το θεωρείς εθνικό κατόρθωμα του πιο πολυεθνικού "έθνους".
      Εντζόι

      Διαγραφή
  3. γειά σου δημήτρη.απάντηση με μεγάλη καθυστέρηση μετά από έναν μήνα στην γαύδο... με βρίσκεις σύμφωνο και χαίρομαι που μαθαίνω από έναν σύντροφο αυτά που υποψιαζόμουνα .
    περιμένουμε και άλλες δημοσιεύσεις από την χώρα της ελευθερίας της εθνικής υπερηφάνιας και του πλούτου LOL.
    σε καμμιά βδομάδα φεύγω για στοκχόλμη

    tony jakarta

    ΑπάντησηΔιαγραφή