Με αφορμή την τρίτη συνάντηση του “ we share project ”, βρεθήκαμε στις αρχές του περασμένου μήνα (4-5 Μαΐου)
στην ξεχωριστής ομορφιάς πόλη της Toulouse, που μπορεί να
θεωρηθεί ιδανικό σημείο σύνθεσης του παραδοσιακού με το σύγχρονο. Πρόκειται για
μια πόλη όπου ο φρέσκος αέρας έρχεται να δέσει συμπληρωματικά με την παράδοση
του τόπου και όχι να την ανατρέψει ή να την επικαλύψει πρόχειρα.
Θεματική του “we share project” είναι το “collaborative consumption”, η συλλογική ή συνεργατική μορφή κατανάλωσης, και στη συνάντηση συμμετείχαν, εκτός από την Ελλάδα, εκπρόσωποι από 14 ακόμη χώρες της Ευρώπης (Βέλγιο, Κύπρο, Τσεχία, Γαλλία, Ουγγαρία, Ιταλία, Λεττονία, Λιθουανία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία, Ισπανία, Σουηδία) καθώς και από τη γειτονική μας Τουρκία. Όλες οι χώρες παρουσίασαν ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες και εγχειρήματα κοινής ωφέλειας με άξονα αναφοράς συνήθως την ανακύκλωση στη λογική της επαναχρησιμοποίησης σε συλλογική βάση. Ακούστηκε επανειλημμένα το “για εμένα άχρηστο, για κάποιον άλλο θησαυρός”, ενώ πολύ διαδεδομένα αναδείχθηκαν τα παραδείγματα δικτύων κοινής χρήσης οχημάτων, ανταλλαγής βιβλίων και ανταλλαγής υπηρεσιών.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ήταν οι παρουσιάσεις της Κύπρου και της Σουηδίας. Η Κύπρος μας μίλησε για το «Ανοικτό Σχολείο» του Δήμου Αγίου Αθανασίου Λεμεσού, μια δημοτική πρωτοβουλία που έχει ως σκοπό τη χρησιμοποίηση των σχολικών χώρων τα απογεύματα και γενικά τις μέρες και ώρες που δε χρησιμοποιούνται για τους σκοπούς του τακτικού προγράμματος. Η λειτουργία του σωματείου αποσκοπεί στην ενεργοποίηση των δημοτών για συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι και για βελτίωση της ποιότητας της ζωής. Οι δραστηριότητες περιλαμβάνουν εκμάθηση γλωσσών, καλλιτεχνικά εργαστήρια (ζωγραφική, χειροτεχνία, θεατρικό εργαστήρι), διατροφολογία, οινολογία, βυζαντινή μουσική, κηπουρική και πολλά άλλα.
Η Σουηδία απέσπασε σημαντικά την προσοχή όλων των συμμετεχόντων, ιδιαίτερα όταν η εκπρόσωπός της (υπεύθυνη για τη λειτουργία ενός σχολείου μεταναστών και μιας σχολής χορού) μοιράστηκε μαζί μας μια διαφορετική προσέγγιση της ελευθερίας και της έννοιας της ασφάλειας στην καθημερινότητα. Όπως μας είπε, στη δασική έκταση που βρίσκεται γύρω από το σπίτι της, έχει ισότιμα δικαιώματα με οποιονδήποτε άλλο θελήσει να μαζέψει τους καρπούς από τα δέντρα, ακόμη κι αν θελήσει να τους εμπορευτεί. Αυτή η λογική έχει βοηθήσει πολύ τη συνοχή στην κοινότητα και την αλληλοβοήθεια σε ανάγκες που προκύπτουν. Επίσης, στα 57 χρόνια ζωής της, κοιμάται πάντα με την πόρτα ξεκλείδωτη, και προτιμά να ζει χωρίς “προστατευτικούς φραγμούς”. Ακολουθώντας αυτή τη λογική, η μοναδική φορά που ζημιώθηκε, ήταν όταν της έκλεψαν κάποτε τη τσάντα σε ταξίδι της στην Αίγυπτο. Σε επίπεδο επικοινωνίας των λαών και ανταλλαγής σκεπτικών και αντιλήψεων, είχε ενδιαφέρον η δυσπιστία με την οποία βλέπουν μια τέτοια προσέγγιση οι χώρες που πρόσφατα εντάχθηκαν στην ΕΕ, όπως η Ρουμανία, οι οποίες δύσκολα, όπως μας είπαν οι Ρουμάνοι σύνεδροι, θα υιοθετούσαν τέτοιες πρακτικές.
Εμείς από την πλευρά μας παρουσιάσαμε το καφενείο της Ακαδημίας Πλάτωνος, ένα «αστικό εργαστήρι» συνδιαμόρφωσης και συνεργασίας, που σκοπό έχει την προώθηση της αλληλέγγυας οικονομίας, το σεβασμό στην εργασία αλλά και στο περιβάλλον, φυσικό και κοινωνικό.
Για τους Ηλιόσπορους,
Δημήτρης Μελέτης
Θεματική του “we share project” είναι το “collaborative consumption”, η συλλογική ή συνεργατική μορφή κατανάλωσης, και στη συνάντηση συμμετείχαν, εκτός από την Ελλάδα, εκπρόσωποι από 14 ακόμη χώρες της Ευρώπης (Βέλγιο, Κύπρο, Τσεχία, Γαλλία, Ουγγαρία, Ιταλία, Λεττονία, Λιθουανία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία, Ισπανία, Σουηδία) καθώς και από τη γειτονική μας Τουρκία. Όλες οι χώρες παρουσίασαν ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες και εγχειρήματα κοινής ωφέλειας με άξονα αναφοράς συνήθως την ανακύκλωση στη λογική της επαναχρησιμοποίησης σε συλλογική βάση. Ακούστηκε επανειλημμένα το “για εμένα άχρηστο, για κάποιον άλλο θησαυρός”, ενώ πολύ διαδεδομένα αναδείχθηκαν τα παραδείγματα δικτύων κοινής χρήσης οχημάτων, ανταλλαγής βιβλίων και ανταλλαγής υπηρεσιών.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ήταν οι παρουσιάσεις της Κύπρου και της Σουηδίας. Η Κύπρος μας μίλησε για το «Ανοικτό Σχολείο» του Δήμου Αγίου Αθανασίου Λεμεσού, μια δημοτική πρωτοβουλία που έχει ως σκοπό τη χρησιμοποίηση των σχολικών χώρων τα απογεύματα και γενικά τις μέρες και ώρες που δε χρησιμοποιούνται για τους σκοπούς του τακτικού προγράμματος. Η λειτουργία του σωματείου αποσκοπεί στην ενεργοποίηση των δημοτών για συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι και για βελτίωση της ποιότητας της ζωής. Οι δραστηριότητες περιλαμβάνουν εκμάθηση γλωσσών, καλλιτεχνικά εργαστήρια (ζωγραφική, χειροτεχνία, θεατρικό εργαστήρι), διατροφολογία, οινολογία, βυζαντινή μουσική, κηπουρική και πολλά άλλα.
Η Σουηδία απέσπασε σημαντικά την προσοχή όλων των συμμετεχόντων, ιδιαίτερα όταν η εκπρόσωπός της (υπεύθυνη για τη λειτουργία ενός σχολείου μεταναστών και μιας σχολής χορού) μοιράστηκε μαζί μας μια διαφορετική προσέγγιση της ελευθερίας και της έννοιας της ασφάλειας στην καθημερινότητα. Όπως μας είπε, στη δασική έκταση που βρίσκεται γύρω από το σπίτι της, έχει ισότιμα δικαιώματα με οποιονδήποτε άλλο θελήσει να μαζέψει τους καρπούς από τα δέντρα, ακόμη κι αν θελήσει να τους εμπορευτεί. Αυτή η λογική έχει βοηθήσει πολύ τη συνοχή στην κοινότητα και την αλληλοβοήθεια σε ανάγκες που προκύπτουν. Επίσης, στα 57 χρόνια ζωής της, κοιμάται πάντα με την πόρτα ξεκλείδωτη, και προτιμά να ζει χωρίς “προστατευτικούς φραγμούς”. Ακολουθώντας αυτή τη λογική, η μοναδική φορά που ζημιώθηκε, ήταν όταν της έκλεψαν κάποτε τη τσάντα σε ταξίδι της στην Αίγυπτο. Σε επίπεδο επικοινωνίας των λαών και ανταλλαγής σκεπτικών και αντιλήψεων, είχε ενδιαφέρον η δυσπιστία με την οποία βλέπουν μια τέτοια προσέγγιση οι χώρες που πρόσφατα εντάχθηκαν στην ΕΕ, όπως η Ρουμανία, οι οποίες δύσκολα, όπως μας είπαν οι Ρουμάνοι σύνεδροι, θα υιοθετούσαν τέτοιες πρακτικές.
Εμείς από την πλευρά μας παρουσιάσαμε το καφενείο της Ακαδημίας Πλάτωνος, ένα «αστικό εργαστήρι» συνδιαμόρφωσης και συνεργασίας, που σκοπό έχει την προώθηση της αλληλέγγυας οικονομίας, το σεβασμό στην εργασία αλλά και στο περιβάλλον, φυσικό και κοινωνικό.
Για τους Ηλιόσπορους,
Δημήτρης Μελέτης
Εις το επανειδείν
στην Tensta της Στοκχόλμης που μένω, ακριβώς δίπλα από το γκέτο του Rinkeby, η εγκληματικότητα είναι στο φουλ,και το 25% των Κατοίκων ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. Η τελευταία τυφλή εξέγερση των απεγνωσμένων νέων Σομαλών έγινε πριν απο έναν μήνα, όταν κάψαν 40 αυτοκίνητα σπάσαν την βιβλιοθήκη, το γυμνάσιο και το αθλητικό κέντρο- πισίνα και την πέσαν στο αστυνομικό τμήμα. Μερικές ημέρες πριν είχαμε πυροβολισμούς με καλάσνικοφ και ελικόπτερα της αστυνομίας όλο το βράδυ. Κάποιος πρέπει να ενημερώσει την σουηδή κυρία που κοιμάται ξεκλείδωτη, ότι ή δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω της, ή ότι σκόπιμα μας παρουσιάζει μία πλασματική ιδανική εικόνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ βία δεν έχει να κάνει με την δικιά μας άμυνα και την έλλειψη αγάπης αλλά με τις πολιτικοκοινωνικές συνθήκες. Άντε μπράβο. Δηλαδή τι θέλει να μας πει η κυρία αυτή, ότι αν κοιμόμαστε με ξεκλείδωτες τις πόρτες, ο φτωχός που κυριολεκτικά πεινάει, χωρίς προοπτική για δουλειά και μέλλον, θα χορτάσει και δεν θα γίνει κλέφτης αλλά θα προτιμήσει να πεθάνει από πείνα αλλά γεμάτος αγάπη για τον πλούσιο συνάνθρωπό του;
tony jakarta
Βλέπω πως βγήκες από τα ρούχα σου Tony. Δεν έχω κανένα λόγο να υποστηρίξω τις θέσεις της κυρίας, καθώς το βλέπω ως ανταπόκριση, μοίρασμα και ανταλλαγή απόψεων.
ΔιαγραφήΣ'αυτά λοιπόν τα πλαίσια πρέπει να παρατηρήσω οτι η κυρία αυτή δεν εντυπωσίασε μιλώντας για αγάπη προς το συνάνθρωπο ή για "αυτόν που πεινάει κυριολεκτικά". Ξεκαθαρίστηκε μάλιστα ότι ζει (κατ'επιλογή) μακριά από τα αστικά κέντρα με τις ευκολίες και τις δυσκολίες τους (μάλιστα μου ανέπτυξε κάποιες από τις δυσκολίες του να ζει κανείς απομακρυσμένος στο δάσος και πώς αυτές μπορούν να καλυφτούν από την επικοινωνία μεταξύ των μακρυνών -αλλά ίσως πιο κοντινών- γειτόνων).
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πήρα εγώ από την εισήγησή της, είναι τα περί κοινών δικαιωμάτων όλων πάνω στις δασικές εκτάσεις (με γνώμονα την κοινή λογική), το διάλογο που αναπτύχθηκε με τη Ρουμάνα εκπρόσωπο πάνω στην ασφάλεια (κάτι συγγενικό με τους δικούς σου προβληματισμούς - αν σε κατάλαβα καλά) και όλα αυτά σε μια κατεύθυνση αλλαγής νοοτροπίας, μακροπρόθεσμα.
Επίσης πρέπει να μοιραστώ μαζί σου και δύο ακόμη δεδομένα
- οτι έχω ζήσει κοντά με ανθρώπους που δεν είχαν κυριολεκτικά να φάνε, αλλά δε θα διανοούνταν να απλώσουν το χέρι τους σε κάτι που κάποιος άλλος χρειαζεται (αντίθετα με κάποιους άλλους που δε με έπεισαν οτι η πείνα ήταν που τους οδήγησε σε εγκληματικές πράξεις). Εσύ πιθανώς να μην έχεις τις ιδιες εμπειρίες ή "σκόπιμα να δημιουργείς μια πλασματική εικόνα" - αφού το χρησιμοποιείς ως πιθανότητα.
- πριν λίγες μόνο μέρες μπήκαν στο σπίτι μου κάποιοι μάλλον από αυτούς που εσύ λες οτι πεινούν. Το σπίτι κλειδωμένο με μεθόδους "ασφαλείας" μέσα σε μια γειτονιά που όλοι κοιμούνται "ασφαλώς" σαν καλοί στρουθοκάμηλοι που αγνοούν τι υπάρχει εκεί έξω. Εγώ -κατ'επιλογή άοπλος- να καλούμαι να προστατέψω το σπίτι μου. Δεν ήταν η πρώτη φορά και ξέρω πολλούς που δεν πιστεύουν οτι οι κινήσεις αυτές γίνονται από "ανθρώπους που πεινούν". Δεν ξέρω αν μπορεί να λειτουργήσει η λογική της κυρίας από τη Σουηδία - δηλαδή να ζήσουμε σε κοινωνίες που είναι κοινωνίες, με την πραγματική έννοια της λέξης, και με μετανάστες που ενσωματώνονται σ'αυτές με μεθόδους ένταξης και όχι περιθοριοποίησης.
Αυτό που ξέρω με σιγουριά είναι οτι η τακτική του κλειδώματος έχει αποτύχει αποδεδειγμένα και ότι χρειαζόμαστε επειγόντως σοβαρότητα και πολιτισμό στη ζωή μας.
υγ: προφανώς και δεν προτείνω ξαφνικά να αφήσουμε τις πόρτες μας ξεκλείδωτες από Δευτέρα.