in english
trailer
Το Golfland? είναι ένα ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στις επενδύσεις σε παραθεριστική κατοικία με γήπεδα γκολφ στην Ελλάδα. Στα επιχειρήματα υπέρ και κατά. Στη στάση της πολιτείας. Στο αναπτυξιακό μοντέλο που ακολουθεί η Ελλάδα και στη μοίρα άλλων χωρών που το επέλεξαν πριν από εμάς. Όλα αυτά μπορεί να τα δει κανείς και να τα κρίνει. Υπάρχει όμως και μια άλλη ιστορία που εξελίσσεται παράλληλα με το ντοκιμαντέρ. Είναι η ιστορία των δημιουργών του. Σας την παραθέτω, όχι για την προσωπική της διάσταση αλλά για τα ποικίλα πολιτικά και κοινωνικά της μηνύματα.
Η γνωριμία
Ήταν καλοκαίρι του 2008. Η Νέλλη Ψαρρού και ο Δημήτρης Μελέτης έκαναν ελεύθερη κατασκήνωση στην ίδια παραλία. Εκεί που οι άνθρωποι γνωρίζονται, που δεν υπάρχουν τοίχοι. Πολλές γνωριμιές κάνουμε στις διακοπές μας. Δεν γίνονται όμως όλες τους συναντήσεις. Γι’ αυτούς τους δύο ήταν φαίνεται αναπόφευκτο. Η Νέλλη μόλις είχε γράψει το βιβλίο Ταξίδι στη Σαμοθράκη: ένα πολιτικό ημερολόγιο, το οποίο ανέλυε την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα του σήμερα. Τότε αποχώρησε και από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο όπου δίδασκε : «αν εγώ κράζω τις συμβάσεις, πρέπει πρώτα και κύρια να πάψω να τις υπογράφω». Άλλωστε, τι νόημα έχει αν με τις πράξεις μας υποβαθμίζουμε το εργασιακό μέλλον των φοιτητών, στο όνομά τους; Εξέδωσε το βιβλίο μόνη της, με τα χρήματα που η σύμβασή της στο πανεπιστήμιο της έδωσε μαζεμένα, αφού τους άφηνε απλήρωτους επί μήνες – ουδέν κακό αμιγές καλού! Παράτησε το σπίτι που νοίκιαζε, γύρισε στην μητρική αγκάλη, και συνέχισε τον αγώνα της. Με μία εσωτερική καθοδήγηση πάντα: να κάνει μόνο ότι αγαπά.
Ο Δημήτρης είχε σπουδάσει εικονοληψία σε δημόσιο ΙΕΚ και, αφού δούλεψε κάποια χρόνια ως βοηθός σε μεγάλους "ενημερωτικούς οργανισμούς", επέλεξε το 2008, να αποχωρήσει. Ξεκίνησε να εργάζεται ως οπερατέρ, ανεξάρτητος ανταποκριτής, κλπ. Υποαπασχολούμενος ή απλά εθελοντής, συνεισέφερε με τη δουλειά του σε πολλές διαδικτυακές ιστοσελίδες ανεξάρτητης ενημέρωσης, ενώ ταυτόχρονα έφτιαξε και το δικό του ιστολόγιο για να «ανεβάζει» τις δουλειές του. Τα ειδικότερα ενδιαφέροντά του πάντως μαρτυρούν την ευαισθησία του χαρακτήρα του και την αγνότητα των προθέσεών του: έχει ασχοληθεί με τη μετανάστευση, το πρόβλημα των ναρκωτικών και της σχετικής νομοθεσίας, τις πολιτικές εντάσεις των τελευταίων ετών και τα θύματά των τεχνικών καταστολής, αλλά και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Με "όπλο" του την κάμερα, συνεχίζει να πολεμά την στημένη πληροφόρηση με ανεξάρτητη αντιπληροφόρηση, όπως λέει ο ίδιος. Το 2010 πήγε στην Κοπεγχάγη για να καλύψει τη σύνοδο του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή και τις κινητοποιήσεις γύρω από αυτή, και για τον ίδιο λόγο πήγε τον Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου στο Μεξικό. Το κόστος; Ζήτησε τη συνεισφορά πολλών, έβαλε και απ’ την τσέπη του… Κι όλα αυτά επειδή αποφάσισε να ζει με βάση το τι αγαπά και πιστεύει. Ήταν αναπόφευκτο να συναντηθούν!
Η ταινία
Παραβρέθηκαν σε μια συνάντηση εθελοντών και σκόρπισαν συνομιλώντας με τον κόσμο. «Νέλλη για έλα λίγο, το παιδί εδώ κάτι λέει, θέλουν να κάνουν γήπεδα γκολφ στην Αταλάντη...». Αυτή είχε μελετήσει το θέμα, τυχαία έπεσε πάνω του όταν έγραφε το βιβλίο της και ερευνούσε τις μεγάλες πυρκαγιές της Πελοποννήσου του 2007. Ο Βασίλης, κάτοικος Αταλάντης, τους ενημέρωσε για το θέμα και για την απουσία πληροφόρησης. Τότε πετάχτηκε ο Δημήτρης με τη φράση που καθόρισε τη συνέχεια: «Βάζω την κάμερα, βάζεις την έρευνα;». «Την βάζω, αλλά δεν θα πάμε να κάνουμε ένα θέμα για την Αταλάντη. Έχει μπουχτίσει ο κόσμος με σκάνδαλα. Θα δείξουμε συνολικά το ζήτημα, να κατανοήσουν και οι ντόπιοι εκεί». Κι έτσι, εκείνη τη στιγμή, από μια τυχαία συνομιλία δύο αγνώστων, γεννήθηκε αυτό το ντοκιμαντέρ.
Η συνέχεια της ιστορίας μας είναι λίγο-πολύ αναμενόμενη, όπως σε κάθε περίπτωση που τα αγνά κίνητρα συναντούν το πείσμα, το πάθος και την αγάπη. Οι δυο τους συνέχισαν να συνεργάζονται, και σε άλλες δουλειές που στο μεταξύ δημοσίευσαν (βλ. συνέντευξη του καθηγητή Richard Wolff), να γελάνε απεριόριστα μετά από μερικές στημένες συνεντεύξεις, να κάνουν φανταστικά σενάρια για το πώς θα «ξε-πουλήσουν» τη δουλειά τους για να βγάλουν φράγκα, να τσακώνονται και να απογοητεύουν ο ένας τον άλλον κάποια στιγμή… Οι σπόνσορές τους επίσης είχαν τα ίδια κίνητρα με αυτούς: η μαμά της, ο μπαμπάς του, ο φίλος και ο κολλητός του, ο αδερφός, οι τυχαίοι που βρέθηκαν στο δρόμο τους ακριβώς τη στιγμή που τους χρειάζονταν... Χωρίς να είναι λίγοι οι «αλληλέγγυοι» που τους κρέμασαν. Και ήρθε η ώρα να γίνει η έρευνα ταινία. Η τύχη χαμογέλασε στη Νέλλη Ψαρρού και πάλι, και βρέθηκε με τον Γιάννη Φραγγουλάκη στο μοντάζ. Ο Γιάννης Φραγγουλάκης, σκηνοθέτης βασικά αλλά και μοντέρ, ήταν χρόνια επαγγελματίας στο χώρο του ντοκιμαντέρ. Η συμβολή του ήταν καθοριστική στο να «δέσει» το υλικό, να φύγουν τα κενά του σεναρίου, να αποκτήσει ζωντάνια η ταινία.
Τέλος
Ολοκληρώθηκε η ταινία, και λίγο πριν το Πάσχα έκανε την πρώτη της ιδιωτική προβολή. Αμέσως μετά ξεκίνησαν οι δημόσιες προβολές: Βόλος, Ηράκλειο Κρήτης, Ρέθυμνο, Χανιά, Αταλάντη, Αθήνα… Οι φίλοι στα μέρη αυτά τη βοήθησαν. Οι εντυπώσεις θετικές, κατά κύριο λόγο, ενθαρρυντικές για τη συνέχεια. Όσοι δεν γνώριζαν γι' αυτό, οι περισσότεροι, σοκάρονταν. Αλλά και οι αρνητικές αντιδράσεις ενθαρρυντικές ήταν: η προβολή στην Αταλάντη και ο τρόπος που προσπάθησαν οι ντόπιοι προύχοντες να τους σταματήσουν ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Όλα έδειχναν ότι ήμασταν σε καλό δρόμο. Ότι είμαστε σε καλό δρόμο…
* * *
Ανεβάζουμε τη δουλειά μας στο διαδίκτυο. Να την δει όλος ο κόσμος. Οι κάτοικοι των τοπικών κοινωνιών, και όλοι οι πολίτες, που τους αφορά. Να μπορεί να τη δει και η κυρία στην Αταλάντη που της είπαν οι τραμπούκοι «Που πας, πας να δεις την ταινία; Να φύγεις». Οι «ενδιαφερόμενοι υπέρ της επένδυσης» που στήθηκαν έξω από την αίθουσα της προβολής για να τρομοκρατήσουν όσους δεν τρομοκρατήθηκαν όλη την εβδομάδα που συκοφαντούσαν εμάς και το έργο μας στο χωριό. Που μπήκαν στην αίθουσα με συντονισμένο σχέδιο να μην αφήσουν κανέναν πολίτη να μιλήσει, να ρωτήσει. Που είχαν προσπαθήσει με τα τηλέφωνά τους όλη την προηγούμενη βδομάδα να μας κάνουν να αναβάλουμε την προβολή...
Τον πόλεμο τον περιμέναμε. Έχει κηρυχθεί ενάντια σε όλη την κοινωνία, δεν θα αποτελούσαμε εξαίρεση. Τη δουλειά μας θα την δουν όσοι το επιθυμούν. Σε αυτό θα βοηθήσουν όλοι όσοι πιστέψουν σε αυτήν. Όπως έγινε μέχρι σήμερα.
Εν κατακλείδι
Το «GOLFLAND?» είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή με σκοπό την ενημέρωση των πολιτών που στηρίχτηκε στην εθελοντική συνεισφορά όλων των συμμετεχόντων. Η βασική ιδέα και προσπάθεια ανήκει στη Νέλλη Ψαρρού (nellypsarrou.com) και στον Δημήτρη Μελέτη (vimeo.com/channels/dimitris), δύο ανθρώπους και φίλους που συναντήθηκαν μέσα από την προσπάθεια ανάκτησης της Ελευθερίας και της ενημέρωσης των συμπολιτών τους. Κίνητρό τους: να ενημερώσουν για ένα καίριο θέμα που οι συμπολίτες τους αγνοούσαν και που αποτελεί κεντρική πολιτική γραμμή. Θα θέλαμε θερμά να ευχαριστήσουμε όλους όσοι ανιδιοτελώς συνεισέφεραν σε αυτή την προσπάθεια, και κυρίως όλους τους συνεντευξιαζόμενους και τους ανθρώπους που μας υποδέχτηκαν/φιλοξένησαν στα μέρη τους. Η «χρηματοδότηση» της ταινίας έχει γίνει, εμμέσως, από τους ανωτέρω, μειώνοντας το κόστος της. Για ό,τι υπολείπεται, ελπίζουμε στην εκ των υστέρων οικονομική ενίσχυσή της μέσω της συνεισφοράς των συμπολιτών και των φίλων μας, εφόσον αυτοί κρίνουν ότι η προσπάθειά μας αξίζει να επιβραβευτεί και ενισχυθεί.
Επιθυμητή είναι η περαιτέρω δημοσιοποίηση αυτής της έρευνας και η προβολή της σε κάθε δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο, υπό την προϋπόθεση ότι αυτή δεν θα γίνεται για κερδοσκοπικούς λόγους ή από εμπορικές επιχειρήσεις ή από συλλόγους και ΜΚΟ που στηρίζουν τη λειτουργία τους σε κρατικές επιδοτήσεις ή μεγάλης κλίμακας ιδιωτικές χορηγίες χωρίς την προηγούμενη συμφωνία των δημιουργών του. Εμείς κάναμε τους πομπούς. Εσείς γίνετε αναμεταδότες.
Νέλλη Ψαρρού, Δημήτρης Μελέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου