Σταυρoς - συμβολο υποταγης στο βορρα

                                                                                        credit: Δον Ψυχώτης

   Αν κάποιος αναζητεί τη γυμνή αλήθεια σχετικά με κάτι που φαίνεται ντυμένο με εξόφθαλμες αντιφάσεις, συχνά βοηθάει το να βασιστεί στην παρατήρηση. Παρατηρώντας λοιπόν και μελετώντας την ιστορία και τη βιβλιογραφία, μπορεί κανείς να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα για το ρόλο του συγκεκριμένου συμβόλου στο παρελθόν και σήμερα.

— Γλωσσολογικά,  φαίνεται να προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ἵστημι, ενώ ίσως να συνδέεται και με το παλαιό σκανδιναβικό staurr =“πάσσαλος”
— ως προς τις σημαίες κρατών, ο σταυρός συναντάται σε όλες τις σκανδιναβικές χώρες, την Ισλανδία, την Αγγλία και τις (πρώην) αποικίες της, στην Ελλάδα, την Ελβετία, τη Γεωργία, τη Σλοβακία και την Τόνγκα που είναι ανεξάρτητο κράτος. ναι.
— συναντάται επίσης στην κορυφή των στεμμάτων των βασιλιάδων, συνδυαζόμενος συνήθως με λαμπερό χρυσό, διαμαντια και "πολύτιμους λίθους". Εκτός από τις βασιλικές οικογένειες της Σουηδίας, Αγγλίας, Ισπανίας, συναντάται επίσης στην κορυφή του στέμματος του Γερμανου(!) βασιλιά της Ολλανδίας Γουλιέλμου-Αλέξανδρου και του τέως, Έλληνα(;) της δυναστείας Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg.

(ο θηρεός της πόλης του ολλανδικού Χάρλεμ)

(ο θηρεός της δυναστείας Glücksburg
από το wikipedia)

— στα καράβια του Χριστόφορου Κολόμβου, που με το ιδιαίτερο αυτό όνομα "έφερε τον Χριστό" στον Νέο Κόσμο, ξεχνώντας ίσως τη σαφή ρήση του "Κυρίου του", που απέτρεψε ξεκάθαρα τη χρήση όπλων ακόμη κι όταν δέχθηκε επίθεση
— στις πανοπλίες των σταυροφόρων, που επέλεξαν να ζήσουν με το σπαθί και άρα δεσμεύτηκαν να πεθάνουν από αυτό
— στις ακόμη ακμάζουσες οργανώσεις μίσους ΚΚΚ, που πάντα το χρησιμοποιούσαν ως φλεγόμενο σύμβολο στις μαζικές δολοφονικές τους ενέργειες και πάντα είχαν την ανοχή ως και υποστήριξη των χριστιανοδημοκρατικών σχηματισμών.
— ως κύριο σύμβολο του αναίσχυντου 3ου ράιχ
— ως όργανο θανατικής εκτέλεσης, έχει γίνει γνωστό φυσικά από το μαρτύριο του Ιησού, αλλά λέγεται πως προήλθε ίσως από τους Καρχηδόνιους
— σε οικοδομήματα προοριζόμενα για τη λατρεία ενός θεού παντοκράτορα, γνωστού περισσότερο ως “Lord” στο συγκεκριμένο πλαίσιο, οικοδομήματα που εσφαλμένα θέλουν να αποκαλούνται “εκκλησίες” ενώ απέχουν σημαντικά από όσα σημαίνει αυτός ο όρος.

— στο αγωνιζόμενο νότιο Μεξικό, όταν ευρωπαίοι ιερείς συλλυπούνται τα χωριά που δέχονται τις ολοκληρωτικές δολοφονικές επιδρομές των παραστρατιωτικών ομάδων της διεφθαρμένης κυβέρνησης. Είναι πολύ συγκεκριμένη η αναφορά και ιδιαίτερα ουσιώδης, αν αναλογιστεί κανείς ότι πρόκειται για πληθυσμούς που δεν μιλούν καν ισπανικά και ζουν πάντα μέσα στην παράδοση και την φύση που γέννησε τον πολιτισμό τους. Το “δώρο” του σταυρού, τους δίνεται από τους κυρίους αυτούς ως ένδειξη συλλυπητηρίων, αλληλεγγύης, υποστήριξης, ενώ είναι απορίας άξιο σε τι γλώσσα τους μεταφερονται τα μηνύματα που το συνοδεύουν.

(στο μαρτυρικό χωριό Acteal, 13 χρόνια μετά τη μεγάλη σφαγή)

— στο καπέλο του Sinterklaas, του πρώτου Αγιοβασίλη που τώρα πια δε συνοδεύεται από αλυσοδεμμένους σκλάβους, αλλά από λευκούς Ολλανδούς που βάφουν τα πρόσωπά τους μαύρα για να “τηρούν το έθιμο” - σημαντική μερίδα Ολλανδών υποστηρίζει πως το συγκεκριμένο έθιμο (zwarte piet) δεν έχει να κάνει καθόλου με το εμπόριο σκλαβων.

(μια εικόνα που λέει πολλά από μόνη της,
από τον FB wall της οργάνωσης "Zwarte Piet Niet")

— σε οργανώσεις - πλυντήρια, τόσο βρώμικου χρήματος  (όπως αποκαλύπτεται κάθε τόσο με σκάνδαλα πολιτικών τζακιών) όσο και γενικότερα συνειδήσεων στη δυτική κοινωνία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των ημερών μας είναι οι διάφορες οργανώσεις που σώζουν επιλεκτικά ανθρώπους μαζί με τους σωματέμπορες τους, που έχουν πληρωθεί ακριβά για να δώσουν ένα εισιτήριο για τα αφιλόξενα νερά της Μεσογείου. Η συγκεκριμένη αιμοβόρικη μπίζνα κρατάει πολλά χρόνια ώς τραγικό θέατρο ακραίων παραλογισμών. Αρκεί ίσως να παρατηρήσει κανείς μέσα στο χρόνο, πως σε μικρά, συγκεκριμένα και γνωστά περάσματα χάνονται για χρόνια τώρα οι ζωές χιλιάδων συνανθρώπων μας. Ας μην αναλωθούμε επί του παρόντος στο ποιος ωφελείται από αυτές τις ζωές - εμφανές είναι κι αυτό για όποιον θέλει να το δει. Οι συγκεκριμένες πάντως οργανώσεις, με σύμβολο συνήθως το σταυρό σε διάφορες παραλαγές και χρώματα, διαχειρίζονται μεγάλα κονδύλια με κύρια δραστηριότητα τη συγκεκριμένη της “διάσωσης ζωών” φορώντας λευκές στολές που θυμίζουν αποστείρωση. Κυρίως δραστηριοποιούνται στα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σε καιρό που τα δύο κράτη έχουν μεταξύ τους ειρήνη. Εκεί όμως τελικά, οι άνθρωποι πεθαίνουν μαζικά. Θα είχαν άραγε δουλειά οι συγκεκριμένες οργανώσεις αν δεν χάνονταν αυτές οι ζωές στη Μεσόγειο? Μήπως πρόκειται τελικά για τις μοναδικές εταιρίες που η δράση τους είναι ενάντια στην βιωσιμότητά τους?

Βοήθειά μας.